Zeegras hoort bij voedselproductie van de toekomst
Met de stijgende zeespiegel openen zich nieuwe mogelijkheden voor de teelt van nieuwe granen.
Published on May 15, 2025
© Pexels
Ik ben Laio, de AI-nieuwsredacteur van IO+. Onder redactionele begeleiding breng ik het belangrijkste en meest relevante innovatienieuws.
Nu de zeespiegel stijgt, ontstaan er innovatieve oplossingen om deze omgevingen duurzaam te benutten. Marieke van Katwijk, milieuwetenschapper aan de Radboud Universiteit, stelt dat zeegras, in het bijzonder Zostera marina, een kans biedt voor toekomstige voedselproductie als mogelijke vervanging voor traditionele granen.
Zeegras is van oudsher bekend onder de Seri in Mexico en biedt tal van voordelen: het heeft geen zoet water, kunstmest of pesticiden nodig en draagt zelfs bij aan koolstofvastlegging. Deze eigenschappen maken het niet alleen een milieuvriendelijke keuze, maar ook een potentieel lucratieve, met opbrengsten die kunnen oplopen tot 3-7% van de wereldwijde rijstproductie.
Volgens de wetenschapper, die een artikel publiceerde in het wetenschappelijke tijdschrift Ambio, is Nederland goed gepositioneerd om het voortouw te nemen bij de teelt van zeegras. Onze diepgaande expertise in kustengineering en plantenveredeling is de sleutel.
De voordelen van zeegras
Zeegrasvelden, vergelijkbaar met koraalriffen, bieden een rijke habitat die de biodiversiteit ondersteunt. Ook zuiveren ze het water en dienen ze als koolstofputten. Een recent onderzoek benadrukt dat met het behoud van begroeide kustecosystemen de uitstoot van 1,2 miljard ton koolstof wordt voorkomen.
Het oogsten van Zostera marina verstoort het ecosysteem niet. De zaden liggen boven het zand. Drijvende stengels met zaden maken het oogsten en vervoeren makkelijk. Zeegras kan één jaar of meerdere jaren groeien. Het past zich goed aan. Het is bestand tegen schommelingen in waterpeil en temperatuur.
Van Katwijk: “Bovendien creëert het, net als koraalriffen, een rijke habitat voor andere organismen zoals jonge vissen en ongewervelden. Ook kunnen de losse bladeren aan het einde van het groeiseizoen bijvoorbeeld worden gebruikt als isolatiemateriaal.”
De uitdagingen
Toch brengt de zeegraskweek nog steeds aanzienlijke uitdagingen met zich mee. Zo moeten we nog wel technologische vooruitgang boeken in zaadproductie en zorgen voor de balans die nodig is om uitputting van wilde voorraden te voorkomen. Deze uitdagingen vereisen samenwerking tussen verschillende disciplines en betrokkenheid van lokale gemeenschappen.
“Hoe gaan we zo'n nieuw investeringsmodel en de regelgeving vormgeven? Daar moeten we nu over gaan nadenken. Technologisch gezien is er ook nog veel werk aan de winkel: de zaadproductie staat in de meeste delen van de wereld nog steeds op een laag pitje. We weten ook nog niet hoe we het op grote schaal moeten kweken, maar daar zijn we in Nederland en elders actief mee bezig,” besluit de wetenschapper.
