Nieuw biotransplantaat voorkomt gedoe bij kruisbandletsel
Een promovendus aan de TU/e ontwikkelde een next-gen ACL-behandeling om atleten te helpen sterker en sneller te genezen.
Published on June 26, 2025
.jpg&w=3840&q=75)
© TU/e - Bart van Overbeeke
Team IO+ selecteert en brengt de belangrijkste nieuwsverhalen over innovatie en technologie, zorgvuldig samengesteld door onze redactie.
Een scheur in de voorste kruisband is een van de meest voorkomende blessures bij sporten als basketbal, voetbal en voetbal. Deze scheuren vereisen vaak langdurige revalidatie en gaan gepaard met risico's zoals verminderde kracht van het transplantaat en postoperatieve artrose, een veel voorkomende gewrichtsaandoening. Janne Spierings, een promovendus aan de Technische Universiteit Eindhoven (TU/e), ontwikkelde een nieuw protocol voor kruisbandtransplantaties dat complicaties tot een minimum belooft te beperken.
De voorste kruisband speelt een cruciale rol bij het stabiliseren van de knie door te voorkomen dat het dijbeen en scheenbeen overmatig glijden tijdens de beweging. Deze gewrichtsband is van vitaal belang voor sporters, omdat het plotselinge stops en richtingsveranderingen mogelijk maakt. Denk aan de richtingsverandering van een voetbalvleugel om een tegenstander te dribbelen, of het gebruik van een pivotvoet bij basketbal. Een voorste kruisband-letsel vereist vaak een chirurgische ingreep om de volledige functionaliteit te herstellen.
Biocultivated grafts
Momenteel bestaat de standaardbehandeling uit het vervangen van de gescheurde voorste kruisband door een pees van het eigen lichaam van de patiënt, meestal van de hamstring of patellapees. Dit proces kan het transplantaat echter verzwakken en leiden tot complicaties zoals een hoog risico op een nieuwe scheur en vroegtijdige artrose.
Spierings nieuwe protocol is erop gericht deze problemen aan te pakken door gebruik te maken van gedecellulariseerde ‘kale’ kruisbandtransplantaten die in een bioreactor worden gekweekt. Deze techniek verbetert de sterkte van het transplantaat en bevordert nieuwe celgroei, waardoor de hersteltijd mogelijk korter en complexer wordt.
Spierings verdedigde haar proefschrift op 23 juni aan de faculteit Biomedische Technologie van de TU/e. Ondanks de veelbelovende resultaten van de eerste tests, moet het proces nog worden geoptimaliseerd voor snellere klinische toepassing. Het voordeel van Spierings' methode ligt in het kweken van transplantaten onder omstandigheden die de natuurlijke kniebeweging nabootsen, wat de hersteltijd aanzienlijk zou kunnen verkorten en het aantal complicaties zou kunnen verlagen, wat hoop biedt aan sporters die worstelen met kruisband-letsel.