“Werk terug vanaf een miljard”: Lex Hoefsloot over fondsenwerving
Op Level Up zegt de oprichter en oud-CEO van Lightyear dat deeptech-oprichters vanaf dag één hun pad naar megarondes moeten uitstippelen.
Published on September 29, 2025
Lex Hoefsloot © Bram Saeys
Medeoprichter van Media52 en hoogleraar Journalistiek, bouwt aan IO+, events en Laio, met focus op commerciële kansen—en blijft schrijven voor IO+.
“Besteed nog meer tijd aan fondsenwerving”, zegt Lex Hoefsloot wanneer hem wordt gevraagd naar zijn belangrijkste les. “Vooral in deep tech weet je vanaf het begin dat je veel geld nodig hebt... vaak is het niet vreemd dat je een miljard nodig hebt, of iets in die orde van grootte.” Hoefsloot werd uitgenodigd om het Level Up 2025-evenement te starten, waar hij zijn ervaringen deelde tijdens de wilde trip van zijn start-up Lightyear.
Hoefsloot stelt dat oprichters vooraf het hele kapitaaltraject moeten uitstippelen: “Kijk naar alle investeerders die daadwerkelijk in aanmerking komen voor dat soort investeringsrondes, en besef dat je dat miljard waarschijnlijk alleen kunt krijgen van de echt grote Amerikaanse – of misschien Europese, maar dat is zeldzaam – investeringsfondsen.” Vervolgens, zegt hij, "werk je terug: stel je voor waar je over vijf, tien jaar moet staan, met dit risicoprofiel van mijn bedrijf, deze omzet, deze opties, etcetera. Kijk dan naar de investeerders vóór die fase die mij naar die investeerder kunnen leiden, leer hun risicoprofiel kennen en werk van daaruit terug in de tijd.“
Voor een Nederlands ecosysteem dat wordt gedomineerd door kleinere rondes, betekent dat eerder meer wereldwijd werk. ”Ik zou iedereen, niet alleen ondernemers maar ook investeerders, zeker aanmoedigen om veel meer te netwerken in het buitenland, want we moeten realistisch zijn. We leven in een andere wereld." Hij wijst op de omvang van Amerikaanse AI-deals: “Ik denk dat de laatste investeringssubsidie van Anthropic 100 miljard is, toch? Dat is het niveau waarop we moeten spelen.” Het resultaat: “Als ecosysteem denk ik dat we dat niveau kunnen bereiken, maar het begint met bijna honderd keer meer geld inzamelen dan we nu doen... We moeten samen uitzoeken hoe we zo'n grote ronde mogelijk kunnen maken.”
Lex Hoefsloot bij Level Up 2025 © Bram Saeys
Het hoogtepunt: één auto, duizenden onderdelen, één orkest
Gevraagd naar het moment waarop hij zich op de top van de wereld voelde, aarzelt Hoefsloot niet: de eerste productieauto. “Je leeft zeven jaar lang naar dat moment toe. Je hebt de visie wanneer je begint met vijf studenten die net van de universiteit komen... en het duurt veel langer dan je denkt.”
Wat het onvergetelijk maakte, was de precisie en coördinatie die nodig waren om dat te bereiken. “Je hebt honderden mensen, duizenden onderdelen die allemaal samenkomen – het is bijna een orkest – die allemaal samenkomen om één auto te produceren.” Het tafereel speelde zich af in Finland: “We waren in Finland en het voelde eigenlijk als een grote opluchting... al die duizenden ondertekende onderdelen en alle revisies en alle klanten en investeerders... het was ‘we hebben dit bereikt’.”
Het dieptepunt: faillissement, een doorstart en dan weer een nieuwe klif
De moeilijkste periode kwam na het faillissement van Lightyear, in de turbulentie van de doorstart. “We zijn opnieuw begonnen met een vrij groot bedrijf, we moesten opnieuw een paar keer inkrimpen... we gingen van 100 naar 70 mensen en toen moesten we weer een koerswijziging doorvoeren en naar 30 mensen gaan.” Elke inkrimping was persoonlijk: “Elke keer moet je teruggaan naar de lijst met alle mensen met wie je hebt samengewerkt... en mensen laten gaan met wie je zo lang hebt samengewerkt, misschien zelfs vrienden bent geworden.”
De druk was enorm: “Het geld raakte ook op en de aandeelhouders hadden onderling wat problemen... toen leek de hemel in te storten.” Op een gegeven moment, zegt hij, “word je geconfronteerd met de mogelijkheid van een tweede faillissement, een half jaar na het eerste.”
Heeft hij er ooit aan gedacht om te stoppen? “Veel mensen vragen me dat... maar dat zie je nooit als een mogelijkheid. Je zit er middenin. Stoppen is geen optie.” Hij is openhartig over de kosten: “Dat is ook het moment waarop je lichaam en alles om je heen achteruitgaat.”
Falen als bevrijding, en een onverwacht telefoontje
Paradoxaal genoeg opende falen soms deuren. “Een paar keer in mijn leven heb ik te maken gehad met mislukkingen, soms grote mislukkingen... het verlaagt de verwachtingen die mensen hebben, en daardoor ontstaat er een nieuwe kans om er met nieuwe kracht voor te gaan. Er valt een last van je af, waardoor je meer vrijheid krijgt om gewoon de dingen te doen die je belangrijk vindt.”
Hij herinnert zich een drone-demonstratie op de universiteit: “De drone crashte op het podium. Een grote mislukking. Iedereen dacht dat dit niet meer zou gebeuren.” De volgende dag kwam er een verrassing: “Ik kreeg een telefoontje van het bestuur van de universiteit... Ik wilde het niet aannemen omdat ik dacht dat ze zouden zeggen dat ik moest vertrekken. Maar het bestuur kwam me juist helpen en moedigde me aan om door te gaan.”
Van grijs naar zwart-wit
Binnen de arena, zegt hij, is alles een dilemma. “Als je erin zit, is alles grijs, niet zwart-wit.” Achteraf gezien zou hij echter eerder gedurfdere beslissingen nemen. "Een van de dingen die ik heb geleerd, is om meer op mijn intuïtie te vertrouwen... als je daarop afstemt en gaat nadenken over waarom je je zo voelt, en daar vervolgens naar handelt... Dat is heel krachtig. Achteraf gezien zou ik meer zwart-wit zijn geweest.“
Groei dwingt ook tot die verschuiving. ”Zodra het bedrijf groter wordt, kun je geen genuanceerde boodschappen meer geven, omdat die verloren gaan in de vertaling... communicatie neigt meer zwart-wit te zijn." Het werk verandert met de schaalgrootte: “Er is zoveel momentum in een bedrijf zodra het groter wordt; je moet steviger zijn om de tanker te sturen.” Dat kan onnatuurlijk aanvoelen: “Je moet een versie van jezelf zijn die minder genuanceerd is, in ieder geval in de communicatie, en dat past misschien niet bij je persoonlijkheid.”
Terug naar het geld: plan voor Mars, stippel vervolgens de stappen uit
Hoefsloot keert terug naar fondsenwerving met een metafoor: begin bij Mars en werk terug. “We gaan achteruit, niet vooruit. Niet stap voor stap naar voren... Je moet naar Mars gaan en terugwerken.” Voor hem betekent dat het in kaart brengen van de risicobereidheid van investeerders in de loop van de tijd, het identificeren van wie elke fase kan leiden en het vroeg opbouwen van die relaties in het buitenland. “Als we dat vanaf dag één hadden gedaan, hadden we vanaf het begin veel meer kunnen netwerken op alle plaatsen... in Nederland en in het buitenland.”
De slotopmerking is zowel pragmatisch als ambitieus: “We moeten een grote sprong maken.” Die sprong heeft volgens hem minder te maken met tempo dan met traject: weet waar het miljard ligt en stippel dan de route ernaartoe uit, lang voordat je het nodig hebt.