Ontbossing voor veeteelt: de natuur betaalt enorme prijs
Nieuw onderzoek toont aan dat ontbossing voor veeteelt 60% meer schade aan biodiversiteit veroorzaakt dan eerder werd aangenomen.
Published on July 28, 2025
Team IO+ selecteert en brengt de belangrijkste nieuwsverhalen over innovatie en technologie, zorgvuldig samengesteld door onze redactie.
Uit nieuw onderzoek van de University of Cambridge blijkt dat de impact van ontbossing voor veeteelt op de biodiversiteit veel groter is dan eerder gedacht. De schade aan de natuur is gemiddeld 60% hoger dan eerder lokale studies lieten zien. Wereldwijd wordt vaak biodiversiteitscompensatie gebruikt, maar de datasets daarvoor geven een te rooskleurig beeld. Dit toont aan dat de gevolgen van massale ontbossing voor rundvlees, koffie, palmolie en suiker veel ernstiger zijn voor unieke plant- en diersoorten dan gedacht.
De impact op biodiversiteit nader bekeken
De vernietiging van habitats in Colombia, een land rijk aan biodiversiteit, heeft geleid tot aanzienlijke verliezen aan flora en fauna. Een derde van Colombia is bedekt met regenwoud, de thuisbasis van duizenden unieke plant- en diersoorten, waarvan vele nergens anders ter wereld voorkomen. De transformatie van deze natuurlijke habitats naar landbouwgrond, met name voor de veeteelt, bedreigt het delicate evenwicht van ecosystemen. Onderzoekers van de Universiteit van Cambridge benadrukken dat de werkelijke schade aan de biodiversiteit vaak wordt onderschat, omdat studies zich meestal richten op lokale effecten zonder rekening te houden met de grotere regionale context.
Schaal maakt een verschil
Traditioneel richten studies naar biodiversiteitsverlies zich op kleine, lokale gebieden, wat een onvolledig beeld geeft van de werkelijke impact. Een recent onderzoek, uitgevoerd in Colombia, omvatte 971 vogelsoorten in 13 biogeografische regio's en toonde aan dat de verliezen aan biodiversiteit op pan-Colombiaanse schaal ongeveer 60% groter zijn dan wat lokale studies suggereren. Dit komt doordat lokale studies de complexiteit van ecosystemen en de onderlinge verbindingen tussen soorten over het hoofd zien. De bevindingen tonen aan dat het cruciaal is om de ruimtelijke structuur en de schaal van ecosystemen in overweging te nemen bij het beoordelen van de impact van landgebruik. Het onderzoek onthult dat er zes tot zeven biogeografische regio's bemonsterd moeten worden voordat schattingen de pan-Colombiaanse waarde benaderen voor soorten met een lage, gemiddelde en hoge gevoeligheid voor habitatconversie.
Biologische homogenisatie en verminderde diversiteit
De omzetting van land erodeert de complexiteit van habitats, vermindert de variabiliteit van het microklimaat en beperkt de beschikbaarheid van niches en het verspreidingspotentieel in de overgebleven natuurlijke habitats. Habitatconversie resulteert in biotische homogenisatie, met een toenemende compositorische overeenkomst tussen ruimtelijk verschillende gemeenschappen. Dit proces van biotische homogenisatie, waarbij ecosystemen steeds meer op elkaar gaan lijken, vermindert de totale biodiversiteit en maakt ecosystemen kwetsbaarder voor verstoringen. Het verlies aan biodiversiteit is niet gelijkmatig verdeeld; regio's met een hoge beta-diversiteit, dat wil zeggen een grote variatie in soorten tussen verschillende locaties, ervaren meer dan twee keer zo zware lokale effecten. Dit benadrukt de noodzaak om beschermingsstrategieën te implementeren die rekening houden met de unieke kenmerken van verschillende biogeografische regio's.
De rol van biodiversiteitscompensatie
Wereldwijd wordt biodiversiteitscompensatie gebruikt, waarbij natuurschade in het ene gebied wordt gecompenseerd door elders natuur te beschermen of herstellen. Echter, de datasets die momenteel gebruikt worden voor deze compensatie geven een te rooskleurig beeld van de werkelijke situatie. De huidige methoden voor biodiversiteitscompensatie zijn vaak gebaseerd op lokale studies en houden onvoldoende rekening met de ruimtelijke schaal en de complexiteit van ecosystemen. Dit leidt tot een onderwaardering van de werkelijke impact van landgebruikveranderingen en maakt de compensatie minder effectief. Er is behoefte aan betere monitoringprogramma's met ingebedde ruimtelijke structuren en meetmethoden die zijn afgestemd op de regionale schaal van beleidsbelang. Het implementeren van effectieve bescherming over landschapsbrede biogeografische variatie, het combineren van belangrijke gebiedsgerichte doelen en maatregelen die gericht zijn op het behoud van de systeemintegriteit is cruciaal.
Implicaties voor beleid en consumenten
De bevindingen van het onderzoek hebben belangrijke implicaties voor beleidsmakers en consumenten. Overheden moeten beleid ontwikkelen dat rekening houdt met de ruimtelijke schaal van biodiversiteitsverlies en dat de bescherming van intacte ecosystemen prioriteert. Consumenten kunnen een rol spelen door bewuster te kiezen voor producten die op een duurzame manier zijn geproduceerd en door bedrijven te steunen die zich inzetten voor het behoud van biodiversiteit. Het is essentieel dat consumenten zich bewust zijn van de ecologische kosten van hun consumptiepatronen en dat ze bereid zijn om veranderingen aan te brengen om de impact op de natuur te verminderen. De onderzoekers hopen dat hun bevindingen leiden tot beter beleid en bewustere keuzes, zowel bij overheden als consumenten, zodat de bescherming van de biodiversiteit effectiever kan worden aangepakt.
Een blik op de toekomst
De uitdagingen op het gebied van biodiversiteitsbehoud vereisen een multidisciplinaire aanpak, waarbij wetenschap, beleid en maatschappelijk bewustzijn samenkomen. Het is van cruciaal belang dat toekomstige studies naar biodiversiteitsverlies de ruimtelijke schaal in overweging nemen en dat ze de complexiteit van ecosystemen en de onderlinge verbindingen tussen soorten erkennen. Door een beter begrip van de ecologische kosten van landgebruikveranderingen kunnen we effectievere strategieën ontwikkelen om de biodiversiteit te beschermen en een duurzamere toekomst te creëren. De studie is opgedragen aan de vele Colombiaanse milieu leiders die zijn vermoord sinds het begin van het veldwerk in 2012, wat de urgentie van de situatie benadrukt.
