'Ik kon de obsessie van de Nederlanders met agenda's niet begrijpen. Nu is het mijn realiteit geworden'.

Halverwege de zomer van 2016 pakken Shadi Parsa, haar man en twee kinderen hun koffers. Van het bruisende Kuala Lumpur verhuist het Iraanse gezin naar Delft. Acht jaar later is ze blij met het wonen in Nederland, hoewel Europa nog steeds een hele wereld van verschil voelt vergeleken met haar eerdere ervaringen.

Shadi Parsa werkt als content- en marketingmanager voor VSParticle. Met een achtergrond in Engelse literatuur vond ze haar passie in marketing en deed ze diverse werkervaringen op in Iran, Maleisië en Nederland. Na gewerkt te hebben als winkelmanager aan de Technische Universiteit Delft, vond ze haar weg terug naar marketing, eerst bij een robotica bedrijf en nu in haar huidige functie.

Wat bracht je naar Nederland?

“We zijn hierheen verhuisd omdat mijn man, die voor een Nederlands bedrijf werkte, naar Delft werd overgeplaatst, dus heb ik ook mijn baan daar opgezegd en ben ik naar Nederland verhuisd. In eerste instantie ging het allemaal om het settelen en het onderhouden van het gezin.”

Hoe was verhuizen met twee kinderen?

“Op dat moment was mijn oudste zoon 12 en de jongste 5 jaar oud. Omdat we van plan waren een tijdje in Nederland te blijven, hebben we ze ingeschreven op de Nederlandse school. Voor de jongste was het makkelijker om zich te vestigen. De oudste was op de leeftijd om naar de middelbare school te gaan, maar voordat hij naar de middelbare school ging, studeerde hij de taal op een school voor expatkinderen. Het was een enorme uitdaging voor hen, maar nu hebben ze het Nederlands onder de knie en studeren ze verder.”

Investment of the month: nanoprinter van VSParticles brengt energietransitie stap dichterbij

“Ik denk dat we minder dan 1% hebben ontdekt van de materialen die we kunnen maken,” zegt Aaike van Vugt, ceo van VSParticle, dat onlangs €6,5 miljoen heeft opgehaald.

Read More

Wat was je eerste indruk van Nederland?

“In het begin voelde het alsof je in een ansichtkaart woonde, met bakstenen huizen en schattige grachten. Het leven in Delft stroomt langzamer dan in Kuala Lumpur en rustiger dan in Iran. Bovendien kwamen we midden in de zomer en beleefden we lange dagen met veel licht. Mensen leken te genieten en zoveel mogelijk te absorberen. In het begin begreep ik niet waarom - ik realiseerde me de reden een paar maanden later toen het weer grijs werd.

Aanvankelijk was ik geschokt door hoe anders het nachtleven is. In Maleisië en Iran zijn winkels en restaurants altijd open. Steden bruisen nog als je om 10 of 11 uur 's avonds uitgaat. Terwijl hier de winkels om zes uur dichtgaan.”

Welke Nederlandse gewoonten snap je niet?

“Aanvankelijk kon ik de obsessie met agenda's niet begrijpen omdat het botste met de spontaniteit van de Iraanse en Maleisische cultuur. Het was een grote aanpassing, maar na acht jaar werd het mijn realiteit.

Een andere is de manier waarop Nederlanders verjaardagen vieren. Je moet niet alleen degene die jarig is feliciteren, maar ook alle anderen in de familie. Ook moet je, als je jarig bent, je collega's of familie verwennen met taart, terwijl in Iran of Maleisië de anderen je verwennen omdat het jouw speciale dag van het jaar is.”

'Ik had het gevoel dat als ik het niet zou doen, ik er de rest van mijn leven spijt van zou hebben'

Wat vinden expats van wonen in Nederland? In onze serie Dutch Diaries delen buitenlanders hun ervaringen.

Read More

Hoe zit het met de werkomgeving?

“Ik heb veel verschillen opgemerkt. Een van de opvallendste is de platte organisatiestructuur; ieders stem telt en iedereen kan ideeën inbrengen. Het kostte me een paar jaar om eraan te wennen, maar ik waardeer het enorm omdat het je de vrijheid geeft om je ideeën te delen met de rest van het team.

De Nederlandse directheid was ook iets waar ik aanvankelijk even aan moest wennen. Na jaren in deze cultuur te hebben gewerkt, ben ik openhartige feedback gaan waarderen omdat je weet waar je aan toe bent. Een ander positief punt is de balans tussen werk en privé. Mensen hechten veel waarde aan hun tijd en ik geniet ook van deze structuur.”

Welke gewoonte zou je meenemen uit Iran?

“Ik zou een gevoel van gemeenschap en gastvrijheid meenemen. In mijn cultuur doen mensen echt hun best om je welkom te laten voelen. Ze stellen hun huis voor je open, behandelen je, geven je te eten en creëren een gevoel van zorg voor mensen. Ik probeer het hier nog steeds in praktijk te brengen, zelfs op mijn werk. Ik zou zeker ook wat spontaniteit in relaties brengen, wat volgens mij een goede mix zou zijn met de Nederlandse efficiëntie en de balans tussen werk en privé.”

Zie je jezelf in de toekomst in Nederland wonen?

“Toen we hier kwamen wonen, besloten we langer te blijven om onze kinderen wat stabiliteit te geven. We hebben een huis gekocht en zijn blij met de ervaring die we tot nu toe hebben gehad. Ik zie onszelf hier nog wel een paar jaar wonen. Maar diep van binnen voel ik dat ik, gezien mijn voorliefde voor reizen en meer ervaringen opdoen, open zou staan voor een verhuizing naar een ander land om een nieuwe ervaring op te doen.”