“Hoe AI mij hielp te herstellen van mijn burn-out”

Herstel laat zich niet plannen

Als arts en medisch adviseur werkte ik jarenlang met toewijding in de zorg. Na een periode van uitputting en overbelasting belandde ik in een burn-out, waarna ik het standaard hersteltraject instroomde: intake, opbouw, evaluatie. Zoals zoveel anderen stapte ik in een zorgvuldig ingericht re-integratiepad — bedoeld als vangnet, maar niet altijd afgestemd op de grilligheid van werkelijk herstel.

Mijn energieniveau schommelde, inzichten kwamen op onvoorspelbare momenten, en wat ik op een dag kon geven, sloot zelden aan bij het vooropgezette tempo van het hersteltraject. Begeleiders begrepen dat vaak wel — maar het systeem waarin zij werken is niet gebouwd op variatie.

Precies daar begon technologie voor mij betekenisvol te worden: een onverwachte bondgenoot die meebeweegt op het ritme van herstel.

Technologie in de tussenruimte

Op aanraden van mijn zus — zelf manager, gewend om met veel ballen tegelijk te jongleren — begon ik met AI-tools zoals Notion AI.

Het begon heel eenvoudig: weer iets op papier krijgen. Mijn gedachten vangen op het moment dat ze zich aandienden, ze ordenen, structureren. AI hielp me kleine doelen te formuleren — niet groots, niet ver vooruit, maar haalbaar en afgestemd op mijn energie van dat moment. Zoals het ophangen van de was, of het voorbereiden van een online behandeling. Taken die me eerder overweldigden, kreeg ik met behulp van visuele schema’s en pictogrammen overzichtelijk gepresenteerd. Dat gaf lucht. Het hielp me keuzes maken zonder uitputtend af te wegen.

Waar begeleiding zich vaak in blokken organiseert — er zitten weken tussen afspraken — opent technologie een tussengebied. Terwijl het systeem logge stappen zet, maken mensen in herstel in die tussenruimte juist kleine, betekenisvolle bewegingen: reflecteren, ordenen, opbouwen. Professionele begeleiding richt zich weliswaar op kleine stapjes, maar tussen de gesprekken door ligt veel bij de persoon zelf. Juist dan kan techniek helpen om herstelmomenten, terugvalsignalen en werkzame patronen vast te houden — vóórdat ze vervagen.

Denk bijvoorbeeld — zoals eerder genoemd — aan reflectieve AI zoals Notion AI, waarmee dagboeknotities, plannen of doelen gestructureerd kunnen worden. Zo kan AI antwoord geven op vragen als:

• “Wat waren deze week terugkerende thema’s in mijn aantekeningen?” 
• “Hoe kan ik mijn doel voor volgende week iets haalbaarder formuleren?”

Ook spraakherkenningstools zoals Whisper, of een assistent zoals ChatGPT, ondersteunen bij het vastleggen van gedachten, het duiden van een terugval of het concretiseren van een volgende stap. Juist op momenten dat ik me overweldigd voelde, hielp het om mijn gedachten hardop uit te spreken en ze gestructureerd terug te zien op papier. Dat bracht wat ruimte in mijn hoofd, een begin van overzicht — en langzaamaan ook een herstellend gevoel van regie en vertrouwen.

Deze tools helpen niet alleen bij reflectie, maar maken herstel tastbaar — stap voor stap. Ze geven overzicht zonder druk. Ze haken in op het tempo van degene die herstelt, niet op het ritme van het systeem.

Burn-out is geen uitzondering

Mijn ervaring is niet uniek: de manier waarop ik AI inzette, kan ook voor anderen waardevol zijn — als aanvulling op bestaande ondersteuning.

Volgens TNO kampt één op de vijf werkenden in Nederland met burn-outklachten — goed voor zo’n 1,6 miljoen mensen en 11 miljoen verzuimdagen per jaar. Ook het RIVM bevestigt deze trend: 20% van de werknemers tussen 15 en 74 jaar ervaart burn-outsymptomen. De maatschappelijke én persoonlijke impact is groot.

Toch zijn de meeste re-integratietrajecten ontworpen met lineair herstel als uitgangspunt: starten, opbouwen, afronden. Maar wie mentaal uitgeput raakt, herstelt vaak cyclisch. Met pieken, dalen, stilstand en plotselinge helderheid. Het huidige systeem is daar niet op ingericht. En wie niet in het systeem past, dreigt dubbel te verliezen: het werk én het gevoel van zingeving.

Deze cijfers geven aanleiding om technologie — en AI in het bijzonder — juist op dit terrein verder te verkennen en toe te passen. Niet als losstaande innovatie, maar als aanvulling binnen bestaande herstelstructuren.

Herstellen is geen terugkeer naar vroeger

AI is geen psycholoog, geen behandelaar. Ook geen trajectbegeleider of re-integratiecoach. Maar het kan wel bijdragen aan een herstelproces dat niet strak is afgemeten. Niet als technologische pleister, maar als versterking van iemands eigen ritme, focus en denkruimte.

En dat is belangrijk.

Want als je weer een bijdrage kunt leveren aan de maatschappij— al is het parttime, of op een andere plek dan voorheen — dan is het essentieel dat dit gebeurt op een manier die aansluit bij je bekwaamheid. En bij waar je hart ligt. In werk dat klopt, van binnenuit.

Dat gevoel van waarde is niet optioneel. Het is essentieel voor werkelijk herstel.

Tijd voor herstelgerichte innovatie

Technologie wordt vaak ingezet om sneller, efficiënter en meetbaarder te werken.

Ik roep ontwikkelaars op om AI-tools niet alleen te optimaliseren voor snelheid en winst, maar ook voor zachtheid, nuance en herstellende kracht. En ik hoop dat werkgevers en zorgprofessionals durven te luisteren naar wat zich afspeelt tussen de afspraken in.

Naar de mensen in herstel. Zij vormen de kern. 

Wie AI alleen inzet voor efficiëntie, mist de kans op menselijke diepgang. Tijd voor technologie die meebeweegt met de grilligheid van het echte leven.

*Verantwoorde inzet van AI in hersteltrajecten vereist zorgvuldige inbedding — met naleving van wet- en regelgeving (zoals AVG, NEN 7510, KNMG) én met oog voor ethiek, menselijke betrokkenheid en de voorwaarden voor goede zorg.*