'Deelnemen aan een studententeam is als het runnen van een bedrijf, zonder je zorgen te maken over financiën'

Het is lunchtijd als ik de Dream Hall van de TU Delft binnenkom, waar de meeste studententeams van de universiteit hun hoofdkwartier hebben. Studenten van elk team komen op elk niveau samen onder het genot van hun boterhammen.

Project MARCH is een van de studententeams van de TU Delft die hier is gevestigd. Sinds de oprichting in 2015 heeft elk jaar een nieuw cohort studenten een exoskelet ontwikkeld om mensen met een dwarslaesie weer te laten lopen. Maica Brakkee, de huidige teammanager, verwelkomt me hartelijk met een kop koffie. Jelle Sturkenboom, aanvoerder van het eerste Project MARCH team, komt een paar minuten later binnen.

Terwijl Jelle ook koffie haalt, lopen we naar beneden, naar het lab waar de exoskeletten worden gemaakt. Bas Kijzers, de fotograaf, vraagt de twee te poseren met een aantal creaties van de vorige cohorten. Hoewel het pas de eerste keer is dat ze elkaar ontmoeten, klikt het meteen tussen Maica en Jelle. Terwijl ze naast het exoskelet van vorig jaar staan, beginnen de twee te praten over ontwerpuitdagingen. En de oude captain praat met de nieuwe over de nieuwste ontwikkelingen in hightech loopsteunen. Als de opnames klaar zijn, lopen we naar een vergaderzaal.

De start van Project MARCH

“Hoewel er dingen zijn veranderd, voelt het nog steeds vertrouwd; de geur in de werkplaats is nog precies hetzelfde als vroeger,” zegt Jelle. Tijdens zijn studietijd, tien jaar geleden, was de Dream Hall er nog, maar de leden van Project MARCH moesten er nog steeds hun weg naartoe vinden. In die tijd hielden de studenten hun eerste bijeenkomsten in de bibliotheek. Toen het project een paar maanden liep, konden ze een kamer in het gebouw krijgen om hun hoofdkwartier in onder te brengen.

Een kennis vertelde hem over een studententeam dat een exoskelet zou ontwerpen. Hij nam deel aan een paar interessebijeenkomsten en werd later gevraagd om teamleider te worden, ook al was hij een “buitenstaander” - de enige student bouwkunde in het team.

Het sociale aspect was wat Jelle aantrok. “Terwijl andere teams bezig waren met het behalen van een bepaalde snelheid, efficiëntie of het lopen van een bepaalde afstand, gaat het bij Project MARCH om de inspanning om anderen te helpen. Combineer dat met een technische uitdaging en het wordt nog leuker.”

Bij de start moest Jelle niet alleen zorgen voor de praktische zaken - het opzetten van een bankrekening, het ontwerpen van een logo en het vinden van een teamnaam - maar ook voor complexere aspecten. “Hoe ontwikkelen we het exoskelet samen met een persoon met een dwarslaesie was een van de vragen die we onszelf in eerste instantie stelden. En ook: 'Hoe kijkt de TU Delft naar onze experimentele testen met een persoon?' Het was een grote sneeuwbal van dingen die samenkwamen,” herinnert hij zich.

De evolutie van Project MARCH

Jaren later hoorde Maica over Project MARCH tijdens haar bachelor klinische technologie. Een van haar beste vriendinnen, en haar partner, maakten ook deel uit van eerdere cohorten. Geboeid door hun ervaringen solliciteerde ze naar de functie van teammanager en kreeg de baan met succes.

Als masterstudent technische geneeskunde sloot het studententeam aan bij haar interesses. Momenteel is dit haar fulltime bezigheid, net als voor de meeste leden van het team (26 in totaal).

Het team is in de loop der jaren geëvolueerd naar een professionele organisatie. In Jelle's cohort werkten slechts 7 van de 22 leden fulltime. Het studententeam is nu onderverdeeld in verschillende afdelingen, elk met een eigen leider die rapporteert aan de teammanager. Daarnaast heeft het studententeam nu gemakkelijk toegang tot een managementconsultant, die het teambestuur helpt beslissingen te nemen en extra ondersteuning biedt.

© Bas Kijzers

Een doel stellen: het drijft elk studententeam

Een essentieel onderdeel van de activiteit van een studententeam is het stellen van een doel. Het eerste cohort streefde ernaar om de verlamde persoon die het exoskelet test te laten opstaan en lopen. Het uitgangspunt was het MINDWALKER exoskelet. Van daaruit begonnen de studenten te werken aan verbeteringen, waarbij ze zich concentreerden op knie-, heup- en abductiegewrichten. Ondanks al het harde werk heeft het team geen volledig functionerend exoskelet gebouwd. Toch kon de verlamde persoon, Claudia, met succes opstaan met het exoskelet - alsnog een mooie prestatie.

Maica's team zal het ontwerp van het exoskelet in maart onthullen. “Vorig jaar introduceerde het concept van het team omkeerbare enkels, die passief werkten. We willen een motor toevoegen aan die gewrichten om ze actief te maken. We veranderen ook enkele andere gewrichten om maximale controle te behouden.” Jelle vindt het een goed idee.

Project MARCH werd opgericht om mee te doen aan de 2016-editie van de Cybathlon, een wedstrijd die om de vier jaar in Zürich wordt gehouden. De Cybathlon daagt studenten van over de hele wereld uit om ondersteunende technologieën voor niet-gehandicapte mensen te ontwikkelen. Omdat er in 2025 geen competitie zal zijn, stelde het team van dit jaar een ander doel.

“We bedachten hoe mooi het zou zijn om iemand met een dwarslaesie deel te laten uitmaken van een concertpubliek. Het doel is om mensen evenwichtig te laten staan zonder krukken (hoewel die wel nodig zouden zijn om te lopen) en deel uit te laten maken van een menigte en alles wat daarbij komt kijken te weerstaan,” vertelt Maica trots.

Solar Team Twente wil World Solar Challenge winnen in 2025: ‘Onze auto is product van de regio’

Solar Team Twente is een van de meest innovatieve studententeams ter wereld. Een dubbelinterview met oprichter Joost Kuckartz en de manager van team 2025, Daniël Blik.

Read More

Leren op een andere manier

Bijna tien jaar later werkt Jelle als duurzaamheidsadviseur voor het Rijksvastgoedbedrijf. Hoewel zijn carrière een andere wending nam, volgt hij Project MARCH nog steeds en heeft hij een paar design reveals bijgewoond. Zijn ervaring als teammanager is hem bijgebleven en heeft hem veel waardevolle lessen geleerd.

Daar komt veerkracht bij. “Iedereen aan wie we ons idee voorlegden, lachte ons uit, omdat ze het doel dat we onszelf gesteld hadden, niet begrepen. Aan het eind van het jaar hadden we misschien niet alles bereikt wat we ons ten doel hadden gesteld, maar we hadden toch zoveel bereikt en iedereen verrast. Zelfs als mensen niet in je ideeën geloven, moet je gewoon hard werken om hun ongelijk te bewijzen.”

De drie maanden als teammanager zijn al een geweldige leerervaring geweest voor Maica. “Hoe graag ik ook studeer, ik doe nu ook kennis op over hoe je in een multidisciplinair team werkt. Een goede manager word je niet in een handomdraai en moet je zelf uitzoeken.”

Van garage tot gloednieuwe bak: twee generaties TU/ecomotive aan het woord

We spraken met de huidige teammanager van TU/ecomotive Tim van Grinsven, en Jelle Vonk: teammanager uit 2017.

Read More

Leidinggeven en deel uitmaken van een studententeam

In plaats van direct betrokken te zijn bij het ontwerpen van onderdelen of het vinden van oplossingen voor technische uitdagingen, is een teammanager meer een coördinator die activiteiten overziet en de afdelingen voorziet van wat ze nodig hebben. Daarom moet een teammanager in staat zijn om uit te zoomen en de activiteiten van het studententeam vanuit een extern perspectief te observeren.

Jelle heeft deze vaardigheid in de loop der maanden opgepikt, terwijl Maica het nog aan het leren is. “Ik wil alles weten en hoe het gaat. Het is makkelijk om in de technische aspecten van het project te duiken, maar aan het eind van de dag denk je als teammanager: 'Wat heb ik vandaag voor het team gedaan?'”

De twee teammanagers raden iedere student van harte aan om te overwegen om in een team te gaan. Jelle heeft een goede metafoor. “Het belangrijkste is de ervaring opdoen van het runnen van een bedrijf zonder dat je je zorgen hoeft te maken over commerciële doelen. Er is genoeg ruimte om te falen,” zegt hij.

Na mijn gesprek met de twee teammanagers verlaat ik de vergaderzaal. Het lijkt nu stiller in het gebouw en de tafels waar de studenten hun lunch gebruikten zijn leeg. De drukte en het enthousiasme zijn er nog steeds.