UV-licht van de zon breekt drijvend plastic op de oceanen langzaam af. Deels vervalt het tot onzichtbare, zwevende plasticdeeltjes, maar voor een ander deel ook tot stoffen die vervolgens door bacteriën helemaal kunnen worden afgebroken. Dat concludeert het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ) in een persbericht. Uit het onderzoek blijkt dat jaarlijks zo’n twee procent van de plastic soep verdwijnt. “Dat lijkt misschien weinig, maar jaar op jaar verklaart deze afbraak door zonlicht weldegelijk een flink deel van de plastic soep welke we sinds de jaren vijftig kwijt zijn in de oceanen”, zegt hoofdonderzoeker Annalisa Delre.
Kunstmatige zon en zee
Sinds de massale productie van plastics in de jaren vijftig van de vorige eeuw begon, is een aanzienlijk deel van het plastic afval via de rivieren, de wind of het dumpen vanaf schepen naar de oceanen verdwenen. Om te zien of afbraak door UV-licht een deel van dat verdwenen plastic kan verklaren, deden Delre en collega’s experimenten in het laboratorium. In een vat met nagemaakt zeewater mengden de onderzoekers kleine stukje plastics. Dat water roerden ze vervolgens automatisch, terwijl een lamp het UV-licht nabootste zoals dat via de zon op de oceaan straalt. De stoffen en deeltjes die uit de afbraak van plastic ontstonden vingen de onderzoekers op om ze te analyseren.
Langzame afbraak
Uit de metingen bleek dat jaarlijks tenminste 1,7 procent van de (zichtbare) microplastics door zonlicht wordt afgebroken. Deels breekt het af tot (onzichtbare) nanoplastics en voor een ander deel ook tot stoffen die potentieel kunnen worden afgebroken door bacteriën.
